പറയാതെ പോയ പ്രണയം ...

അത് ഹൃദയത്തിന്റെ ആഴങ്ങളിൽ ,

നിശബ്ദതയുടെ ഏതോ കോണിൽ ,

 ജീവിതവും മരണവും കാണാതെ കിടക്കുന്നു 

എന്നതാണ് സത്യം.....

വേദനിക്കുവാനോ, സന്തോഷിക്കുവാനോ 

അർഹതയില്ലാത്ത ഭ്രാന്തമായ ചില ഓർമ്മകളായി 

മാത്രം...........

അർഹതയില്ലാത്തവൻ ആഗ്രഹിച്ചാൽ അതിന്റെ പേരാണത്രേ......അത്യാഗ്രഹം...
വഴിയരികിൽ പിച്ച എടുക്കുന്നവനെ നോക്കി,
കൈയ്യിൽ കാശുള്ളവൻ വലിച്ചെറിയുന്ന ചില്ലറ പൈസ, വിശപ്പിന്റെ കഥപറയും...
ആഗ്രഹത്തിന്റെയും അത്യാഗ്രഹത്തിന്റെയും
അന്തരം കാട്ടിത്തരും.
അർത്ഥമില്ലാത്ത രണ്ടു വാക്കുകൾ,
അർഹതയും അനർഹതയും...
ഇതൊരു ചോദ്യമായി നിൽക്കട്ടെ..
നാളെ ഒരുപക്ഷെ ആ പിച്ചക്കാർക്കിടയിൽ
എന്നെയും കണ്ടേക്കാം, അതു,
വിശപ്പു മാറ്റാൻ ആവില്ല,
ഒരിറ്റു സ്നേഹത്തിനു വേണ്ടി ആകും.
അർഹതയില്ലാത്ത സ്നേഹം ആഗ്രഹിച്ചും,
അർഹത നോക്കാതെ സ്നേഹം കൊടുത്തും,
ലോകത്ത് ഒറ്റപ്പെട്ടുപോയ ഒരുവന്റെ അവസ്ഥ.
നീ അർഹതയുടേയും അനർഹതയുടേയും പേരിൽ തള്ളിക്കളഞ്ഞ സ്നേഹത്തിന്റെ  നോവറിഞ്ഞവൻ.....
അന്നും ഈ അർഹതകെട്ടവന്റെ മുഖത്തൊരു ചിരിയുണ്ടാകും,
അതു തിരിച്ചറിവില്ലാത്ത നിനക്കു ഞാൻ നൽകുന്ന
പിച്ചയായിരിക്കട്ടേ....

എഴുതിയതിൽ ശരിയും തെറ്റും ഉണ്ടെന്നും, അവ വെട്ടിതിരുത്തണം എന്നും ആരോ എന്നോടു പറയുന്നു.
പക്ഷേ എനിക്കതിനു കഴിയില്ല, കാരണം ഞാൻ
എഴുതിയത് എന്റെ ജീവിതമാണ്........
ശരിയും തെറ്റും നിറഞ്ഞ എന്റെ ജീവിതം........

നമ്മൾ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നവരുടെ സന്തോഷമാണ് നമ്മൾ ആഗ്രഹിക്കുന്നതെങ്കിൽ,
നമ്മുടെ ചില ഇഷ്ടങ്ങൾ അവർ കാണാതെ മനസ്സിൽ മരിക്കട്ടെ.....
എല്ലാം ഒളിപ്പിച്ചു വച്ച ഒരു കള്ളനെ പോലെ,
എന്റെ ചെറു ചിരി മാത്രം അവർ കാണട്ടെ..........
😊...........

കണ്ണുനീര്‍ ഒരു സാക്ഷിയാണ്...,
ഹൃദയവും വേദനകളും തമ്മിലുള്ള പ്രണയാ-
ര്‍ദ്രനിമിഷങ്ങളെ നനവണിയിക്കുന്ന വെറും-
മൗനസാക്ഷി....

ഇരുട്ടുനിറഞ്ഞ ഇന്നലെകളിലേക്കു -

ഞാൻ തിരിഞ്ഞു നോക്കുന്നില്ല.

നാളെ വെളിച്ചം എനിക്കായുദിക്കുമെന്നു -

ഞാൻ വിശ്വസിക്കുന്നുമില്ല.

എനിക്കു വേണമെങ്കിൽ, 

ഈ ഏകാന്തതയ്ക്കു മുന്നിൽ തോറ്റു -

ഈ ജീവിതം ഇരുട്ടിനു നൽകാം...

പക്ഷേ,... 

എനിക്കീ ഇരുട്ടിന്റെ ഏകാന്തതയെ

തുളച്ചു നാളെയൊരു വെളിച്ചം
 കണ്ടെത്തുകതന്നെ വേണം.

കണ്ണിൽ കണ്ണുനീരിന്റെ നനവു മാറും മുൻപു അതിലൂടെ മഴവില്ലു കാണാൻ ഒരിറ്റു വെളിച്ചം...

അതുഞാൻ കണ്ടെത്തുക തന്നെ ചെയ്യും...

               വിധി അനുവദിച്ചാൽ,
മരിക്കുന്നതിനു മുൻപു എനിക്കൊന്നു      
                    ജീവിക്കണം.
         വിധി അനുവദിച്ചില്ലെങ്കിൽ,
       മരിച്ചു കഴിഞ്ഞു എനിക്കൊന്നു
                    ചിരിക്കണം

ആരാണു ശരി എന്ന ചോദ്യത്തിനു,
ചോദിക്കുന്നയാൾ ശരിയാണോ എന്ന മറു ചോദ്യം.
എന്റെ ചോദ്യത്തിനു ഉത്തരമാണു വേണ്ടതു,
എന്നതിനു വീണ്ടും അതുതന്നെ മറുപടി,
ചോദിക്കുന്നയാൾ ശരിയാണോ.?

അതിൽ നിന്നും എനിക്കൊന്നു മനസ്സിലായി,
ചോദ്യം ചെയ്യുന്നതിനു മുൻപേ ശരിയാകേണ്ടതു "ഞാനും നീയുമാണ്......"

'ഇന്നലെ'കളുടെ ആത്മാവു തേടിയുള്ള
ഓർമ്മകളുടെ യാത്ര.....
ഇടയ്ക്കെവിടെയോ, അവ ആ ആത്മാവിനെ കണ്ടുമുട്ടിയിരിക്കാം,
അതെ, പിന്നിലെവിടെയോ എനിക്കു നഷ്ടമായ എന്നിലെ  'എന്നെ'...
വേദനകളുടേയും വേർപാടുകളുടേയും നൊമ്പരകണ്ണുനീരിനൊപ്പം-
വഴിയിലെവിടെയോ ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ട എന്നിലെ 'എന്നെ'.
എങ്കിലും,
നഷ്ടങ്ങൾക്കൊപ്പം നഷ്ടപ്പെട്ടുപോയ ആത്മാവുതേടിയുള്ള
ഓർമ്മകളുടെ യാത്ര വിഫലം.
എന്നിലെ 'എന്നെ' തേടി ഓർമ്മകൾ പിന്നിലേക്കു സഞ്ചരിക്കട്ടെ.
ഞാനില്ലാതെ 'ഞാൻ' മുന്നിലേക്കു സഞ്ചരിക്കാം.....

ഞാൻ കാർമേഘം.
ചിന്തകളിൽ ഇരുൾ ബാധിച്ചിരിക്കുന്നു.
പ്രതീക്ഷയുടെ വെളിച്ചം മറഞ്ഞിരിക്കുന്നു.
ജീവിതം നിലയില്ലാതെ ഒഴുകുന്നു.
ഉള്ളിൽ ഒരായിരം നൊമ്പരങ്ങളുടെ കറുത്ത കാഴ്ച്ചകൾ.
സ്വയം ഉരുകി, കണ്ണുനീരൊഴുക്കി മരിക്കാൻ വിധിക്കപ്പെട്ടവൻ.
ഒരുപക്ഷേ,
ഒഴുകിയൊലിച്ചു നൊമ്പരങ്ങളുടെ കണ്ണുനീർ
കടലിൽ നിന്നും എനിക്കു വീണ്ടും പുനർജനനം
സംഭവിക്കാം....
സംഭവിക്കാതിരിക്കാം.........

ചിലതു അങ്ങനെയാണ്,..
അല്ല, ചിലപ്പോൾ അങ്ങനെയാണ്,..
ജീവിതത്തിൽ നിന്നും ചിലതു വേദനയോടെ 
ഞെട്ടറ്റു വീണു അകലുമ്പോൾ, ഹൃദയത്തിന്റെ
ആഴങ്ങളിൽ നിന്നും വേദന ഉയരും.
പക്ഷേ, ആ നഷ്ടങ്ങളും  ജീവിതത്തിനു -ഭംഗിയേകുന്നു എന്നതാണു സത്യം....